Polonez

Polonez, zwany też jako chodzony, taniec polski, wielki, powolny, chmielowy, pieszy – polski taniec korowodowy. Rozwinął się z wiejskich obrzędowych tańców weselnych, ale jego początki sięgają być może wczesnosłowiańskich korowodów. Następnie, w XVII wieku zyskał popularność jako reprezentacyjny taniec narodowy, popularny również za granicą; dlatego właśnie od końca XVIII wieku znany jest w Polsce pod nazwą polonez (z jęz. franc. polonaise – polski).

Polonez był częścią ceremoniału dworskiego na dworach królów polskich, jako parada szlachty przed monarchą, pełen godności pochód. Polonez otwierał najważniejsze uroczystości. Taniec zaczynała zawsze para najdostojniejsza, osoba najważniejsza, a za nią podążały następne pary, zgodnie z zasadą starszeństwa. Największą popularnością cieszył się polonez w drugiej połowie XVIII i pierwszej połowie XIX wieku. W Polsce zwyczajowo tańczony na rozpoczęcie rozmaitych balów, również obecnie, zwłaszcza dla podkreślenia ich uroczystego charakteru (np. studniówki).

Najsłynniejsze polonezy komponował Fryderyk Chopin, czyniąc z nich arcydzieła muzyki poważnej, czego przykładem jest Polonez As-dur. Równie słynny jest polonez Pożegnanie Ojczyzny, którego domniemanym autorem jest Michał Kleofas Ogiński. Polonezy komponowali również Stanisław Moniuszko, Henryk Wieniawski, Karol Szymanowski, a spośród zagranicznych twórców: Johann Sebastian Bach, Georg Philipp Telemann, Wolfgang Amadeusz Mozart, Franz Schubert, Carl Maria von Weber, Robert Schumann, Ferenc Liszt, Moritz Moszkowski, Mauro Giuliani, Modest Musorgski, Piotr Czajkowski i Aleksandr Skriabin.

Share